کد مطلب:28836 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123
علی علیه السلام او را به حكومت ری و دستبی[4] گماشت[5]، لیكن راه خیانت پیش گرفت؛ چرا كه به گفته ابن اثیر، او بر سی هزار درهم از بیت المال دست یافت. امام علیه السلام از او خواست كه كمبود حاصل در بیت المال را بپردازد و او انكار كرد. حضرت او را تازیانه زد[6] و زندانی كرد. او از زندان گریخت و به معاویه پیوست[7] و آن گاه كه معاویه می خواست حجر بن عدی را به قتل برساند، به زیان حجر شهادت داد.[8]. 2791. الغارات: علی علیه السلام یزید بن حجیّه را به حكومت ری و دستبی گماشت. از خراج كم آمد و او بیت المال را برای خود برداشت. علی علیه السلام او را زندانی كرد و همراه او غلامش سعد را هم به زندان انداخت. در حالی كه سعد خواب بود، یزید اسب خود را نزدیك آورد و سوار شد و به معاویه پیوست. شعری هم در نكوهش علی علیه السلام گفت و دشمنی خود با امام علیه السلام را به وی خبر داد. لعنت خدا بر او باد! این خبر كه به علی علیه السلام رسید، نفرینش كرد و به یاران خود فرمود: «شما هم دست برآورید و نفرینش كنید». علی علیه السلام نفرین كرد و یارانش آمین گفتند. ابوصلت تیمی گفته است كه علی علیه السلام گفت: «بار خدایا! یزید بن حجیّه مال مسلمانان را برداشته و گریخته و به فاسقان پیوسته است. ما را از مكر و نیرنگ او كفایت كن و او را به كیفر ستمگران برسان».[9].
وی از یاران علی علیه السلام بود[1] و در جنگ های آن حضرت در ركابش بود[2] و امام علیه السلام او را یكی از شاهدان در ماجرای حكمیّت قرار داد.[3].